درمان لکنت زبان در حیطه رشته گفتاردرمانی و متخصصان این رشته است واغلب طول دوره درمان ودوره تثبیت روانی گفتار حدود دو سال می باشد واین ساده انگاری است که با مراجعه هفتگی دو الی سه مرتبه و هر بار نیم ساعت، درمانگر به تنهایی بتواند از پس درمان این اختلال مزمن ، بدون همکاری خانواده برآید .لکنت زبان دارای ویژگی های منحصر به فردی است و معمولا به صورت دوره ای بوده و دوره های بهبود خودبه خود دارد، که با گذشت زمان به سمت تشدید علایم پیش می رود .فرد دچار لکنت زبان در تنهایی و خواندن شعر و آهنگ بسیار روان و سلیس صحبت می کند و بروز لکنت وی بیشتر در برخورد با اشخاص و موقعیت های مختلف می باشد . معمولاً بهترین سن درمان پیش از دبستان می باشد و توصیه شخصی من در ابتدا از بین بردن عوامل فشار محیطی در خانواده می باشد، زیرا به نظر بنده درمان لکنت نیاز به آگاهی، استمرار و تغییردرخانواده دارد .
معمولاً بهترین سن برای درمان لکنت پیش از دبستان می باشد و اولویت با از بین بردن عوامل فشار محیطی در خانواده است، زیرا درمان لکنت نیاز به آگاهی، استمرار و تغییردر خانواده دارد و با مراجعه هفتگی دو الی سه مرتبه و هر بار نیم ساعت، درمانگر به تنهایی نمی تواند از پس درمان این اختلال بدون همکاری خانواده برآید .لکنت زبان دارای ویژگی های منحصر به فرداست، معمولا به صورت دوره ای دوره های بهبود خودبه خود دارد، که با گذشت زمان به سمت تشدید علایم پیش می رود .فرد دچار لکنت زبان در تنهایی و خواندن شعر و آهنگ بسیار روان و سلیس صحبت می کند و بروز لکنت وی بیشتر در برخورد با اشخاص و موقعیت های مختلف می باشد.
درمان غیرمستقیم، تغییر رفتار و شیوه برخورد والدین و اطرافیان با فرد دچار لکنت زبان است و مستقیما به رفع موانع تکلمی نمیپردازد. درمان غیرمستقیم برای کودکان زیر ۵ سال مفید است و اولین گزینهای است که متخصصین پیشنهاد میکنند. با این وجود چنانچه کودک شما در سنین زیر ۵ سال است و شدت و میزان لکنت او هفته به هفته رو به افزایش است، باید درمانهای مستقیم را شروع کنید. در درمان غیرمستقیم اغلب به مفاهیمی پرداخته میشود که موجب لکنت کودک شدهاند. منظور از مفاهیم موضوعاتی است که کودک علیرغم میل به گفتن آنها قادر به ادای درستشان نیست. هدف درمان غیرمستقیم، ایجاد محیطی آرام و بدون فشار برای صحبت کردن کودک است.
طی سالهای اخیر تحقیقات حاکی از آنند که گفتار افراد بالغی که مبتلا به لکنت هستند با فعالیت غیر معمول مغز مرتبط است. با وجودی که یافته های این تحقیقات بسیار متنوع است تحلیل چند جانبه ای که اخیرا انجام شده نشان دهنده افزایش فعال سازی نیمکره راست و کاهش فعالیت گیجگاه بوده و در بخش مخچه نیز برخی نواحی به صورت غیر معمول فعال شده اند. در ساختار مغز نیز مواردی خلاف قاعده در افراد بزرگسال مبتلا به لکنت گزارش شده است . فاکس و همکارانش دریافتند که وجود نظریه ای درباره لکنت که بتواند نظام های عصبی و فعالیت هایی را که مشاهده شده اند را در هم ادغام کند ضروری است.